Al snel heb ik de neiging om aan te nemen dat alles vergankelijk is en dus ook kunst. Echte kunst doet er lang over om in de vergankelijkheid te verdwijnen. Gelukkig kan ik nog steeds genieten van de kunst die de mensen uit de Steentijd ons hebben nagelaten. Nog steeds kan ik wegdromen bij een 30.000 jaar oud beeldje als de Venus van Willendorf
Ik kan me dan verbazen over het feit hoe de toenmalige kunstenaar de contouren van een vrouwelijk lichaam weergeeft, waarbij de borsten en buik sterk worden benadrukt en het gezicht al helemaal niet. Muurschilderingen uit de prehistorie hebben datzelfde. Dieren worden glorieus weergegeven en mensen zo simpel mogelijk. Ik probeer mij verhalen voor de geest te halen over de oermensen. Verhalen als die van Ayla
(geschreven door Jane Auel) waarbij ik niet schroom om er een eigen draai aan te geven. Het bijzondere is nu dat ook de hedendaagse kunstenaars zich laten inspireren door de prehistorie. Zoals de “Oermoeder” door Ondina Savelli.
Kunst uit de Oudheid met de zeer realistische beeldhouwwerken van de Griekse beeldhouwer Phidias. Evenals de architectuur of wat ervan over is. Zij vormen de basis van werk van Gerti Bierenbroodspot.
De andere kant van het verhaal is hoe onze hedendaagse kunst in de toekomst zal worden beleefd.
Als wij ons dan laten inspireren door de oudheid, hoe zullen de mensen en kunstenaars na ons kijken naar keramiek, beeldhouwwerk en schilderkunst van onze tijd. Voor zover die realistische beelden van mensen en dieren te zien geven, lijkt mij hun interpretatie duidelijk, tenzij mens en dier door hun vergankelijkheid ook weer aan mutaties onderhevig zijn. Maar hoe zit het dan met de de abstracte verbeeldingen van onze tijd. Volgens mij zullen deze werken de verhalenvertellers van de toekomst inspireren om hun interpretaties weer te geven.
Vanaf 1 mei tot 25 mei is er bij Galerie ImSpa weer een expositie te bewonderen. Het is een samengestelde expositie met werken van 3 kunstenaressen met realistische beelden van Jessy Kok. Zij laten alle ruimte om ze te plaatsen in de omgeving die ons vertrouwd is. De abstracte schilderijen van Bea Verveer laten alle ruimte tot een binnengaan in de eigen wereld en tevens de innerlijke wereld van de kunstenaar. Het keramiek van Conny Pols geeft alle ruimte tot vrije interpretaties, en vooral de vraag: “Wat is mooi of wat heb je eraan?”
Daarmee kom ik weer terug bij het begin. De Venus van Willendorf is volgens mij gewoon heel mooi. Dat zelfde geldt voor de handjes in de volgende afbeeldingen. Wat heb je eraan? Hier moet iedereen maar zelf een antwoord verzinnen.
"Handtekeningen" 20.000 jaar BC
Luigi Piccioni "Handen" 2018